In je leven kan je worden wat je wilt als je maar hard genoeg je best doet. Dat is mij als kind (millenial) is geleerd. Ik wou X-wing piloot worden Maar omdat dat helaas vanwege technologische problemen niet kon leek straaljager piloot me ook wel wat. Maar helaas, je hebt het soms niet voor het uitkiezen en dan zijn de omstandigheden nou eenmaal zo dat je als kind misschien niet kan worden wat je wilt omdat je nou eenmaal niet de geschikte persoon daar voor bent qua karakter. Ik kan zeggen dat ik veel dingen gedaan heb qua professie en dat ik in het ene vak beter ben gebleken dat in het andere vak.
Jaren geleden werkte ik in een kleine lunch zaak op het Museumplein in Amsterdam. Hier was ik op den duur manager (in hoever je over managen kan praten als je met 10 man werkt) Ik heb het daar heel leuk gehad en had meer vaste klanten dan ik voor mogelijk hield. Allemaal kwamen ze langs voor een praatje. Ik leerde mezelf om klanten (veel al toeristen) in het Japans, Chinees, Frans, Engels en Russisch te helpen. het ging natuurlijk voor geen meter maar de klanten waardeerde de inzet en hadden leuk contact met de lokale mensen. Ik haalde een hoop energie uit de betrokkenheid van de mensen en was zelf ook oprecht betrokken bij mijn klanten. sommige spreek ik heel af en toe nog steeds. Toen ik daar weg ging hebben ze het prima gedaan zonder mij. Ik was zeer vereerd dat ze pas na 4 jaar eindelijk weer een vrolijke snuiter hadden gevonden die met het zelfde gevoel als ik de klanten benaderde. Eindelijk hebben we een 2e Eric gevonden zeiden ze. Ik voelde me zeer vereerd. Dus misschien is mijn beste eigenschap wel dat ik sociaal betrokken ben en er voldoening uit haal om mensen out of the blue met een fijn gevoel de wereld in te sturen.
de geboorte van Wodans. Nu werk ik 10 jaar in de bouw als zzper hier doe ik veel timmer stukadoors en schilderwerk. En hoewel ik hier ook naar mijn klanten toe dienstbaar ben en gemotiveerd. En ik het werk nog steeds best leuk vind merk ik dat ik in deze sector langzaam aan op brand. Maar geen zorgen! Want door een goede vriendin werd ik op mijn sterke kanten gewezen en zo werd via ons dorpsfeest Wodans een feit. Ik maakte een verkoop wagen en kocht een tentdoek ik maakte tafels en banken en ik regelde een ijsvitrine. Uren nee dagen nee weken aan werk.. We stonden achteraf. het was 35+ graden en volle zon zonder een zuchtje wind. Niemand at wat er werd alleen gedronken. Ik was na 13 uur werken in de warmte helemaal af en dacht stik er maar in. Gesloopt naar huis en even de wonden likken. We hadden nauwelijks iets verdiend…… De volgende ochtend ging ik terug om alles nog in te laden. Daar realiseerde ik me dat we een hoop wel goed hadden gedaan. We stonden achteraf maar hadden toch het meeste klanten van de groep food trucks gehad. Ik had mijn vrienden gevraagd wat zij aan verkoop verwachte en zelf ook een inschatting gedaan. iedereen had best hoge verwachtingen. Ik zelf had op papier toch wel laag ingezet.. en wat bleek ik zat spot on qua cijfers en aantallen. Dit was voor mij een teken dat ik eigenlijk wel wist wat ik aan het doen was. En dat ik zodoende op de goeie weg zat.
Ons eerste echte festival,
Imaginarium, Ik was te laat met aanmelden maar gezien mijn gemotiveerde inborst besloten ze me er toch tussen te laten. We stonden wederom een beetje achteraf. Maar tjongejonge wat was dat een succes! We hebben de hele tijd een goede loop gehad. er kwamen muzikanten af en aan spelen. we hebben zelf muziek gemaakt. er was een verhalen verteller. De klanten hadden plezier en konden rustig zitten. we hadden precies genoeg ingekocht en waren een half uur voor sluiting schoon leeg verkocht. Alle mede stand houders in ons straatje zijn langs geweest om even te komen kijken en de vrijwilligers mij hadden geholpen gingen voldaan naar huis. achteraf stuurde ze nog berichten naar elkaar met de boodschap over hoe leuk en gezellig ze het dit weekend hadden gevonden. En dat ze het voor geen goud hadden willen missen.Weer een bevestiging dat we op de goede weg zijn!